ရောက်တတ်ရာရာအတွေးများ
အမှန်တရားက ပျောက်ဆုံးနေတာအသေအချာပါပဲ။
အိမ်ပြန်လမ်းတွေ မသေချာခြင်းနဲ့အတူ။
ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ့်ရင်ဘတ်တွေ အဆိပ်တွေကို ဆို့နင့်စွာငုံထားရတယ်။
ဒါဟာ သဘာဝရဲ့ လက်ဆောင်များလား။
လွင့်မျောလိုက်ချင်မိရဲ့
ဟိုး....က လေဟာပြင်ကြီးထဲ
ခဏတာ ကျက်စားရင်း။
စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အပန်းဖြေရင်း။
တကယ်များ ပျော်ရပါ့မလား။
မျှော်လင့်ချက်တွေ များ ဝေဝါးသွားမလား။
ရင်မှာဖြစ်တည်နေပေမယ့် ပန်းဝင်ဖို့က မသေချာဘူး။
မနားတမ်း ပြေးဖို့ က တွန့်ဆုတ်ခဲ့လို့။
တစစနဲ့
မထင်တဲ့အဆုံးသတ်ကို ချဉ်းကပ်လာတယ်။
စွဲလမ်းမှုကို လွတ်ထွက်မသွားခင်
လိုက်ဖမ်းတဲ့သူက အရှုံး။
နောက်မှ ကျောခိုင်းချင်လာတဲ့အခါ -
တိတ်ဆိတ်ခြင်းက တံတားထိုးလာတဲ့အခါ -
နာချည်းချက်တွေထဲ ခုန်ချချင်မိမာပဲ။
ချောက်ကမ်းပါးက နက်ကြောင်းပေါ့
သတိပေးသံတွေ အထပ်ထပ်။
အတွေးတွေထဲသာ ရွက်လွင့်နေမိတယ်၊
သူမလည်း ပစ်လိုက်တာပါပဲ။
ကျနော်လည်း ဖမ်းလိုက်တာပါပဲ။
အိုဟောင်းနေသော ဒဏ်ရာဗရဗွ။
တက်လှိုင်း(မင်းကင်း)
 |
| တိတ်ဆိတ်ခြင်းက အဖော်ပဲ |
Comments
Post a Comment